دانشگاهیان کتاب تدوین را ورق می زنند، حوزه کتاب تکوین را زیر و رو می کند. اگر بتوانیم دین را در جامعه قائم کنیم دیگر نمی گویند: علم با دین در تعرض است. دانشگاه می گوید خدا اینچنین می کند و حوزه می گوید خدا چنین گفت.

دیگر نمی گویند: علم سکولار است؟ در شناخت دنیا علوم به وجود آمده اند. خدا دنیا را آفریده. انسان ها بوسیله عقل میپویند. مگر این عقل را خداوند در نهاد انسان قرار داد تا همان دنیا را بشناسد. ما هر چه داریم به قدری است که بهمون داده اند. به قدری که خدا هوش داد داریم. فلسفه تراوش عقل است و انسان آزاد است و می تواند سراغ فلسفه غیر دینی برود و محارب دین شود. همانطور که می تواند مثل قارون بگوید من تلاش کردم و مال و علم به دست آورم برای اهدافم.

آری :  انسانی هم که درس می خواند می گوید خدا به من وجود داد و مرا آفرید. او به من سلامتی داد و ... که بتوانم دنباله رو علم باشم. توفیق داد تا علاقه به درک هستی پیدا کنم. همه چیز از خداست. فیض خداست. توفیق اوست.

نه : انسانی هم که درس بخواند و بگوید من زحمت کشیدم و عالم شدم نیز کار قارونی و شیطانی می کند.

استفاده از تفسیر استاد آیت الله جوادی آملی